Wpływ zachowania kobiety podczas ciąży na zdrowie dziecka
Dziecko w okresie prenatalnym przeżywa proste emocje, które pojawiają się na skutek bodźcami docierających z zewnątrz lub stanem środowiska, które znajduje się w macicy. Różne jego reakcje na nagłe doznania zmysłowe można potraktować jako odpowiednio charakterze fizjologiczym np. stresu lub zadowolenia. Długotrwałe stany stresu, niepokoju, depresji lub agresji sprawiają, że do krwi dziecka dopływa nieustannie określona ilość substancji chemicznych, które są charakterystyczne dla określonych stanów emocjonalnych , co w zależności od okresu jego rozwoju może spowodować trwałe uszkodzenia układu nerwowego (np. zmniejszona masa mózgu) oraz wpłynąć negatywnie na dojrzewające struktury mózgowe. Zbyt duża ilość i częstotliwość negatywnych substancji docierających do mózgowych ośrodków różnych funkcji np. emocjonalnych matki powoduje zaburzenia w rozwoju dziecka. Te zapamiętane przez organizm dziecka emocje dostarczają dziecku informacji o wrogim świecie, są względnie trwałe i mają wpływ na przyjęcie postawy lękowej i agresywnej wobec świata. Duże dawki negatywnych emocji mają wpływ na dalsze życie dziecka, które później ma problemy z uczeniem się, jest nadpobudliwe ruchowo oraz neurotyczne, pojawiają się także zaburzenia emocjonalne i w relacjach międzyludzkich, zaburzenia w zachowaniu oraz przedłużone i silne reakcje na stres, często nieadekwatne do sytuacji.
